نظریه سیاست جمعیتی روسيه[1]

1. کلیات

سیاست جمعیتی روسيه متوجه بالا بردن طول عمر جمعیت، پایین بردن سطح مرگ و میر، رشد زاد و ولد، تنظیم مهاجرت داخلی و خارجی، حفظ و تقویت سلامت جمعیت و بهبود اوضاع جمعیتی کشور بر این اساس می‌باشد.

این نظریه، که در هماهنگی با قانون اساسی فدراسیون روسیه، قوانین فدرال و دیگر اسناد حقوقی فدراسیون روسیه، موازین شناخته شده حقوق بین‌المللی در بخش جمعیت شناسی و با در نظر گرفتن تجربه داخلی و خارجی تهیه شده، اهداف، قواعد، مأموریت‌ها و جهات اصلی سیاست فدراسیون روسیه در بخش جمعیت شناسی تا سال 2025 را تعیین می‌کند.

1. اوضاع جمعیتی جاری فدراسیون روسیه و روندهای پیشرفت آن

اوضاع جمعیتی جاری فدراسیون روسیه در میزان محسوس فرآیند روندهای اجتماعی و اقتصادی رخ داده در قرن بیستم می‌باشد. در نیمه دوم قرن بیستم سالانه 2 تا 2,5 میلیون کودک در فدراسیون روسیه به دنیا آمده و 1 تا 1,5 میلیون نفر از دنیا می‌رفتند. طول عمر جمعیت پیوسته رشد کرده و به نمودار کشورهای اروپایی نزدیک می‌شد. میانگین طول عمر در سال‌های 1990-1991 حدود 68 سال بود.

از سال 1992 روند مداوم کاهش جمعیت در نتیجه فراتر رفتن مرگ و میر از سطح زاد و ولد (روند کاهش طبیعی جمعیت) آغاز شد. طی 15 سال گذشته سالانه بیش از 2 میلیون نفر در روسيه از دنیا رفته، که در هر هزار نفر 2 برابر بیش از کشورهای اروپایی و ایالات متحده و 1,5 برابر بیش از میانگین جهانی این نمودار است. همزمان در این مرحله سالانه 1,2 تا 1,5 میلیون نفر در روسيه به دنیا می‌آمدند.

روسيه از نقطه نظر نمودار طول امید به زندگی، بطور اخص بین مردان، بطور فزاینده از کشورهای پیشرفته اقتصادی عقب می‌ماند. امید به زندگی در روسيه در سال 2006 بطور متوسط حدود 66,7 سال و از جمله برای مردان 60,6 سال و برای زنان 73,1 سال بود.                                                                                                                           

براي دريافت كامل گزارش اينجا را كليك نماييد.